Από Μ. Αντωνόπουλο, γεωλόγο – γεωτεχνικό περιβάλλοντος. Μ.Sc. Οργ. Γραμματέα ΓΕΩΤΕΕ Πελοποννήσου και Δυτ. Ελλάδας
Η ΤΙΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
με βάση την Οδηγία Πλαίσιο για τα Νερά (2000/60/EC)
Πολύ αναρωτιούνται αν θα κληθούμε να πληρώσουμε σύντομα και για τη χρήση του αρδευτικού νερού. Στο άρθρο 9 της οδηγίας Πλαίσιο για τα νερά (2000/60/EK), γίνεται αναφορά στην «ανάκτηση κόστους για υπηρεσίες ύδατος». Μέχρι το 2010, τα κράτη μέλη θα έπρεπε, συμμορφωμένα με τις επιταγές της οδηγίας, να προδιαγράψουν πολιτικές τιμολόγησης του νερού οι οποίες θα λειτουργήσουν ως κίνητρο για την αποτελεσματική χρήση των υδάτινων αποθεμάτων και στην επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων προκειμένου να προστατευθεί η ποιότητα των υδάτων τους.
Η τιμολόγηση, προκειμένου να επιτευχθεί η ανάκτηση του κόστους των υπηρεσιών νερού, θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τη χρήση (αγροτική – βιομηχανική – οικιακή) ενώ σε κάθε περίπτωση στο κόστος ανάκτησης θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι γεωγραφικές και κλιματολογικές συνθήκες της ευρύτερης περιοχής (θέματα προσβασιμότητας, απόστασης κτλ.). Η εκτίμηση του κόστους ανάκτησης του νερού υπολογίζεται λαμβάνοντας υπόψη μακροπρόθεσμες προβλέψεις της προσφοράς και της ζήτησης του νερού σε μια λεκάνη απορροής και σχετίζεται με τον υπολογισμό του όγκου και του κόστους υπηρεσιών ύδατος αλλά και τον υπολογισμό των σχετικών επενδύσεων που έχουν ή πρόκειται να υλοποιηθούν. Ειδικά στην γεωργία που καταναλώνεται το 80% των υδατικών αποθεμάτων και ίσως γίνεται και η μεγαλύτερη κακοδιαχείριση και σπατάλη θα προκύψουν ειδικές τιμολογιακές πολιτικές. Ο υπολογισμός του συνολικού κόστους υπηρεσιών ύδατος προβλέπεται να περιλαμβάνει:
Το οικονομικό κόστος (επενδύσεις, λειτουργία – συντήρηση έργων, διαχείριση έργων).
Το κόστος φυσικών πόρων που αντιπροσωπεύει την απώλεια οφέλους λόγω της κατανάλωσης νερού με αποτέλεσμα τη μείωση των διαθέσιμων αποθεμάτων ταχύτερα από τον ρυθμό ανανέωσής τους.
Το περιβαλλοντικό κόστος που αποτιμά τη ζημιά που προκαλείται από τη
χρήση του νερού στο περιβάλλον και τα οικοσυστήματα.
Πέραν του συνολικού κόστους, είναι απαραίτητο να καθοριστούν οι χρήστες καθώς και οι ρυπαντές των υδατικών αποθεμάτων προκειμένου να είναι δυνατός ο προσδιορισμός του βαθμού ανάκτησης για το κόστος του νερού. Η χρήση εργαλείων όπως η τιμολόγηση των υπηρεσιών ύδατος προϋποθέτει την εκτίμηση των επιπτώσεων για κάθε χρήση και τομέα παραγωγής.
Θα πρέπει όμως και να αντιληφθούμε ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και η πρόσβαση σε αυτό αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Αυτό ανατρέπεται όμως με το κυρίαρχο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων των εταιρειών ύδρευσης που στοχεύει στην εκμετάλλευση του πλέον πολύτιμου και ζωτικού φυσικού πόρου με μηδενική ελαστικότητα ζήτησης, προς όφελος ιδιωτών, ολιγοπωλειακών συμφερόντων, εθνικών και διεθνών. Η μέχρι σήμερα εμπειρία αποδεικνύει ότι όταν οι ιδιωτικές εταιρείες επενδύουν στην ύδρευση, η ακόμα και στην άρδευση προσβλέπουν σε εγγυημένα υπερκέρδη. Κρίσιμης σημασίας θέμα είναι η αντίδραση των πολιτών. Το κίνημα των πολιτών που αντιτίθεται στην ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης αλλά και της αναιτιολόγητης τιμολόγησης στην άρδευση, συνεχώς μεγαλώνει και είναι πολύ σημαντικό ότι παίρνει τη μορφή ενός ευρωπαϊκού κινήματος αλληλεγγύης μεταξύ των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. www.ppellados,gr