Ας δούμε τους πανέμορφους παραδοσιακούς ελαιώνες της νότιας Μεσσηνίας και της Απουλίας στην Ιταλία. Ας συγκρίνουμε στη συνέχεια τους ελαιώνες υπερπυκνής φύτευσης της Ισπανίας και της Πορτογαλίας με τους δικούς μας.
Τα αποτελέσματα θα είναι εντυπωσιακά από κάθε άποψη.
Ένα ουδέτερο αποστειρωμένο περιβάλλον με ελάχιστη έως μηδενική συμμετοχή οργανικής ουσίας στο έδαφος. Μεγάλες νεροφαγές κοινώς η επιστημονικά υψηλή διαβρωσιμότητα με στερεομεταφορά δεκάδων και εκατοντάδων τόνων ανά εκτάριο. Σε αντίθεση ο παραδοσιακός περιβαλλοντικός ελαιώνας με πλούσια χλωρίδα και ελεύθερη διακίνηση της πανίδας, με πράσινα σημεία εντός και πλεόνασμα οργανικού φορτίου στο έδαφος. Καλό αερισμό με διαφοροποίηση από συγκαλλιέργεια πολλές φορές.
Ένα θαύμα της φύσης με υψηλή παραγωγικότητα για τα εκατοντάδες χρόνια..
Βεβαίως οι γρήγορες τεχνικές της μηχανικής καλλιέργειας και συγκομιδής έχουν καλύτερη οικονομική απόδοση.
Το μειονέκτημα όμως είναι ότι έχουν ημερομηνία λήξης.
Και το χειρότερο δημιουργούν ενίοτε σοβαρά προβλήματα.
Ύστερα από όλα αυτά το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Sustain Olive, θεωρείται κορυφαίο στην εξέλιξη της βιώσιμης ελαιοκαλλιέργειας.
Το σημαντικότερο είναι η εξοικονόμηση φυσικών πόρων. Νερό, ενέργεια, διατήρηση των πλουσίων εδαφών, εμπλουτισμός και διατήρηση χλωρίδας και πανίδας, και τόσα άλλα.
Το σημαντικότερο όμως όλων είναι το φυσικό περιβάλλον που δημιουργεί και είναι ιδιαίτερα φιλικό και προσβάσιμο στον ίδιο το σύγχρονο άνθρωπο.
